Nadat ik de gespoten bodyparts nog eens lichtjes opgeschuurd heb met Micromesh schuurpads, heb ik ze vervolgens een polishbeurt gegeven met Tamiya compound, waarna ik ze tenslotte ingewaxt heb met Tamiya wax. Tijd om eraf te blijven dus, en om iets anders te gaan doen.
Dat werd het bouwen van de cabine (het interieur dan). De basis was al gelegd doordat ik zowel de cabinevloer als de rolkooi al in hetzelfde groen gespoten had als de bodyparts. Nadat ik de vloer van de cabine zelf dus een aluminium kleur gegeven had, waren de "grote" schilderwerken achter de rug.
Dus dacht ik "laat ons de kuipzetel eens onder handen nemen". Nadat ik het goede voorbeeld van Guido en Nismo gezien had, die de structuur van de fluwelen bekleding perfect nagebootst hebben mits aanbrengen van Rangerink embossing powder, was de verleiding te groot om niet hetzelfde te doen zodat ik besliste om de techniek ook bij mijn racetruck te gaan aanwenden. "So far for the OOB-bouw", dacht ik, want het is duidelijk dat deze upgrade niet thuishoort in de categorie "out of the box". Soit, het zij zo, dan kan ik meteen de ganse cockpit een beetje extra detailleren en misschien kan ik later aan de buitenzijde ook nog wel wat extra's toevoegen. We zien wel.
De kuipzetel dus. Ik had in de thread van Guido gelezen dat hij eerst een laag semigloss black aanbracht waarna hij het embossing poeder in de natte verf strooide en de overschot gewoon eraf tikte. Dus schilderde ik ook mijn stoel met semigloss black, strooide er rijkelijk poeder overheen en tikte het teveel aan poeder eraf. Dat zag er goed uit. Na een dagje of twee drogen besloot ik om de stoel te gaan drybrushen om de structuur van het fluweel nog beter tot uiting te laten komen, maar daar ging het mis: hoe voorzichtig ik ook tewerk ging bij het drybrushen, het poeder bleek niet sterk genoeg aan de stoel te hechten en viel er gewoon af bij de minste aanraking. Nochtans had ook Guido zijn stoelen gedrybrusht. Wat deed ik fout? Omdat ik het antwoord voorlopig schuldig moest blijven opteerde ik ervoor om met white spirit de restanten van het poeder te verwijderen, waarna ik teruggreep naar een oudere en meer beproefde methode, nl. het verdunnen van witte houtlijm met water, die met een penseel aangebracht wordt op het te bekleden gedeelte van de stoel. Daarna werd alles weer rijkelijk overgoten met een sausje van embossing powder. Na een dag drogen bleek de verbinding keihard en sterk te zijn, zodat ik zonder verdere problemen het drybrushen kon uitvoeren.
Wat ik fout gedaan had bleek na een telefoongesprek met Guido: hij had 3 lagen superdun semigloss black aangebracht met de airbrush, terwijl ik onverdunde verf aangebracht had met het penseel. Airbrushen gaat uiteraard sneller en dus is de verf ook veel natter bij het aanbrengen van poeder, zeker als ze superverdund is. Met het penseel is de plek waar je begint bijna droog tegen dat je aan het einde bent. Vandaar de minder goed hechting van het poeder in mijn geval... In elk geval werken beide methodes goed, op voorwaarde dat ze correct uitgevoerd worden.
Eens de kuipzetel gedrybrusht was, heb ik de gordels aangebracht die vervaardigd werden uit materiaal van een Model Factory Hiro gordelset met fotoets-gespen van Renaissance. Ook de "Recaro" decal werd aangebracht, waarna alles nog een extra drybrushing kreeg. De beige glasvezel-achterzijde van de stoel, die nagenoeg onzichtbaar zal zijn eens de cockpit gemonteerd is, werd gewoon met het penseel geschilderd. Hiermee waren de werkzaamheden aan de zetel voorlopig beëindigd.
Het dashbord kreeg ook wat aanpassingen. Ik heb de originele tellers, die voorzien waren van wijzers en cijfers in reliëf die manueel geschilderd moesten worden, gladgeschuurd om er aftermarket wijzerplaten op aan te brengen. Eens droog heb ik er een druppel 2-componenten epoxylijm overheen gedaan om ze te beschermen en om de afdekking van de wijzerplaten te simuleren. Tegelijkertijd heb ik met wat dunne ijzerdraad ronde sierringen vervaardigd en in de natte epoxylijm gelegd. Na 10 minuten was alles droog en kon ik verder.
De racetrucks zijn voorzien van meer tellers en switchen dan een standaard truck, en daarvoor heeft Revell 2 decals voorzien waarop die extra's weergegeven zijn. Nadat ik ze aangebracht had bleek dat toch wat te simpel van uitzicht te zijn. Dus heb ik de 4 meters bovenaan het dashbord voorzien van een druppel epoxylijm en heb ik er een rood verklikkerlicht aan toegevoegd. De onderste decal werd voorzien van 5 switchen en 2 verklikkerlichtjes. Allemaal kleine aanpassingen die het realisme te goede komen.
Vervolgens heb ik de stuurkolom en het stuur, evenals de pedalen op kleur gebracht en voorzien van een wash en een drybrushing. Ook de (erg korte) versnellingspook werd geschilderd en gedrybrusht. Daarna werden alle onderdelen gemonteerd, net als de kuipzetel. Vervolgens werden de veiligheidsgordels aan het chassis bevestigd met miniatuur boutjes.
Ook de verplichte brandblusser werd onderworpen aan een kleine upgrade. Het standaard kitonderdeel bestond namelijk uit 2 helften die niet alleen de blusser zelf, maar ook de blusslang zelf middendoor sneden. Bij het losmaken van de onderdelen van de gietmal lagen die halve stukken blusslang er al af zodat ik algauw besloot om ze te vervangen door scratchgebouwde onderdelen. De rest van de blusser werd "normaal" samengebouwd en geschilderd, waarna ik de bevestigingsklemmen met BMF bekleed heb. De blusslang werd vervaardigd met een stukje rubberslang, aan beide zijden afgewerkt met een metalen asje uit mijn "mish mash" zakje.
De rolkooi tenslotte werd aan de bestuurderszijde voorzien van schuimrubberen beschermingskussens, door Tamiya masking tape een aantal keer rond de buisstructuur te draaien en matzwart te schilderen. Tenslotte werden brandblusser en rolkooi gemonteerd en klaar is kees.