Vlaanderen Classic Tour

[Jan]

Zaterdag 8 oktober, een mistige herfstochtend in Oudenaarde De organisatie heeft ons het startnummer 48 toegekend, we moeten dus niet extreem vroeg uit onze nest, hoewel half zeven op een zaterdagochtend niet van de gewoonte is.
Een beetje jammer dat er geen andere DePaddockers of kennissen in de deelnemerslijsten staan, zo missen we een beetje een richtpunt . We blijven echter even gemotiveerd en gaan van start met het eerste deel over een afstand van zo’n 60 km. Het is - achteraf bekeken - al meteen prijs. Terwijl wij nog in de waan verkeren dat we de aanlooproute aan ‘t rijden zijn, missen we na 500 m parcours al een eerste pleintje. Ons van geen kwaad bewust stellen we ons geen vragen bij de eerste stempelcontrole na 800m waar we een papierke toegestopt krijgen met de vermelding dat we een aantal situaties mogen overslaan.
We hebben de indruk dat alles goed gaat, genieten tussendoor van het prachtige landschap, maar beseffen dat we niet over blessuretijd beschikken. De vorige Classic Tour heeft ons geleerd wat een RT is en we houden ons dan ook rigoureus aan de opgelegde gemiddelde snelheid. Terwijl we netjes aanschuiven voor een stempelcontrole moeten we ons toch even druk maken om een stelletje Noorderburen die zich persé tussen de rij wachtenden willen wringen. We zullen er maar van uitgaan dat zij enkele elementaire beleefdheidsregels niet onder de knie hebben.
Een eind verder zien we net acher een maïsveld rechts van ons een kasseiweg die niet op de kaart staat en we vervolgen tot aan het eerste kruispunt. Hier klopt iets niet, we komen tot de conclusie dat we best rechtsomkeer maken. We rijden even de grote baan op om te draaien en daarvan maakt een vrachtwagen gebruik om voor onze neus het smalle betonweggetje in te draaien. Wij meteen in de slipstream, maar 30 meter verder staat het verkeer muurvast. Het eerder genoemde stelletje Noorderburen met de donkerblauwe MG is niet van plan uit de weg te gaan voor de vrachtwagen. Uiteindelijk wint de vrachtwagen het pleit met ons…en nog vele anderen in zijn kielzog..
Inmiddels zijn alle nevelen opgetrokken en wordt het aangenaam warm in de nog gesloten cabrio. Wouter heeft een dikke wollen trui aan, het zweet loopt bij beekjes van zijn gelaat. Stoppen om de kap te openen is geen optie, we kunnen ons niet permitteren om een halve minuut aan de kant te gaan. De nakende pauze in taverne De Klokke is dan ook bijzonder welkom. Even de benen strekken, een koekske eten, het prachtige wagenpark bewonderen, vaststellen dat een MG-B met 3 liter 6 cilinder motor ook bestaat en dan ons dakje openplooien: het weer is Westvlaams “skitterend”, terwijl we ons op Oostvlaamse bodem bevinden.
Deel twee, dik 70 km voert ons door het prachtige glooiende open landschap van de Vlaamse Ardennen. We bouwen meteen aan een voorsprong op het tijdsschema, zodat we voor de start van de RT een 10-tal minuten rustig het parcours van de pijlenrit kunnen uittekenen. We vergeten even dat je een pijl in dezelfde richting meermaals mag overrijden en maken bijgevolg een omweg van een kilometer of 4. We komen pas tot het besef van onze kemel als we een Tigra uit de kortere route zien komen. Gelukkig geen gevolgen voor ons, in de omweg stonden geen letters of stempels en we herbeginnen met een propere lei aan de eerste pijl. Het gaspedaal moet echter wel wat dieper ingedrukt worden en we herbekijken in de vlucht of ons ganse pijlenschema nog optimaal is.
Het voordeel van de eerder gereden omweg is dat we nu reeds een deel van volgende situaties kennen, maar dan in de andere richting.
Een gemeterde bol-pijl toestand brengt ons toch nog in de problemen. We komen bij de getekende situatie, pakken de zelfstempelcontrole en komen 20 m verder, verscholen achter een talud, eenzelfde situatie tegen, onder het toekijkend oog van parcoursuitzetters Senior Immesoete en Junior Van Overschelde…en we rijden gewoon verder . Dat kost ons dus simpelweg 60 punten, 30 voor de valse stempel en 30 voor de overgeslagen eigenlijke situatie. ‘t Schijnt dat je voor zoiets een tripmaster nodig hebt, wij beschikken slechts over een gewone dagteller.
Het is 15 uur als we aan onze middagpauze kunnen beginnen. Ruim laat naar ons gedacht. We kunnen al een blik werpen op de uitslag van deel 1 en stellen verontrust vast dat we zowaar 5 letters hebben gemist. We waren nochtans in de overtuiging dat we het parcours vrij juist hadden gereden en alle letters hadden gezien. Een voorlopige 9de plek biedt niet direct perspektieven op een podiumplaats.
We maken even kennis met de mannen van den Tigra en met Daniel Immesoete en dan blijkt dat men al eens een weg durft uit te vagen op een kaart, of gewoon een heel oude kaart gebruikt waar de huidige toestand van de weg niet op staat. Belangrijke wetenschap voor ons, in deel 3 gaan ze ons daar niet meer mee vangen.
Start van deel 3, nogmaals iets minder dan 75 km.
De Tigra hangt geregeld aan onze bumper en dat maakt ons een beetje nerveus. We ontdekken in de kaart het zopas geleerde truukje en besluiten om net daarvoor even aan de kant te gaan voor zogezegd overleg. De mannen met de Tigra halen ons in en rijden het juiste “spoor” voorbij. Wij zoeken ons trajekt tussen kassei- en grasstroken en noteren op het eind een letter. Mijn navigator gebiedt mij even te wachten, hij wil de Tigra vanuit een andere hoek zien passeren. Het duurt een ietsje te lang en we besluiten door te rijden. Net op dat ogenblik komt de Tigra uit de verkeerde richting, een valse stempel rijker plus het besef dat ze zich laten vangen hebben.
In onze ijver om het goed te doen rijden we halverwege deel 3 een pleintje te veel en noteren onnodig de letter V. Na enkele honderden meter wordt het ons duidelijk dat we dat beter niet hadden gedaan . Bijzonder jammer, want zonder die kemel zouden we dit deel als winnaar hebben afgesloten. Ondanks onze beperkte infrastruktuur scoren we toch behoorlijk in tijdsbepaling.
Bij Moeder Agnes verbroederen we even met de Tigrabemanning en genieten in het schemerdonker van een cabrioritje naar de Liefmansbrouwerij.
De meeste tafels zijn bezet, we schuiven aan bij twee MAKkers (Ludo & Johan) en professionele 0-wagenrijders. Het wordt een erg leerrijke babbel over oude stafkaarten, aangepaste stafkaarten, oude Opel Ascona’s en Fords.
Het wordt stilaan laat en we hebben nog een lange terugreis voor de boeg. We werpen een laatste blik op het scoreblad: 9de in deel 1, 4de in deel 2 en 8ste in deel 3.
Onze verwachting is om in de totaalstand uit te komen rond een 6de plaats.
De vreugde is dan ook groot als we ‘s zondags de Altena website raadplegen en kunnen vaststellen dat we 4de geëindigd zijn.

Nabeschouwing:
- we hebben weer iets geleerd ivm pleintjes en kaartaanpassingen
- het was een prachtig parcours en op het eerste gezicht totaal anders dan vorig jaar

- mooi weertje, ideaal om open te rijden
- er had nog een extra pijlen- of puntenrit mogen inzitten
- we hebben in deel 1 een scherprijder gemist en weten verdomd niet waar dat was
- de organisatie was zoals we dat ondertussen van Altena gewend zijn: prima
- we moeten onze methode nog een klein beetje bijschaven om in de top 3 te geraken


Jan en Wouter

Op naar de volgende en dat wordt naar alle waarschijnlijkheid de Atlantic Classic in Koekelare op 19 november. Anybody else?

[Pascal]

mooi zo. Had het ook al op de Altena-site gezien en verwachtte idd een verslagje.

Atlantic Classis waarschijnlijk niet.

Wel de Begijnenrit op 12 november en Memorial Gilbert Stapelaere op 26 november.

C U